കാമിനിയോട്

ഓര്‍മ്മിയ്ക്കു തോഴി ഈ ജീവിതം,നാളെ നാ-
മൊരുവേള രണ്ടായ് പിരിഞ്ഞു പോകാം.

ഒരു വാക്കു മിണ്ടാതെ ഒരു നോക്കുകാണാതെ
ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരി നല്കിടാതെ.

അനുരക്തരായി നാമൊരുമിച്ച നാളുതൊ-
ട്ടിന്നോള മെന്നില്‍ നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കെ

പിരിയുവാന്‍ വയ്യെനിക്കെങ്കിലും ജീവിതം
നമ്മെപ്പിരിച്ചിടും ഇക്ഷണത്തില്‍.

ഉള്‍ത്തുടുപ്പില്‍ ചേര്‍ന്നലിഞ്ഞിടും നിന്‍ സ്നേഹ-
മധുരാനുഭൂതിയില്‍ ഞാനുയിര്‍ക്കും.

പാര്‍വ്വണ സന്ധ്യയില്‍ സുസ്മേരയായി നീ
വന്നെത്തിടുന്നതും കാത്തുനില്‍ക്കും.

അറിയുന്നു,നീയെനിക്കേകിയ മന്ദാര -
മലര്‍ഗന്ധമൊഴുകുന്ന തൂ നിലാവും.

അറിയുന്നു, ഭാവനാദീപ്തമാം നിന്നുടെ
ഗൂഡ സ്മിതത്തിന്നകം പൊരുളും.

സര്‍ഗ്ഗ പ്രപഞ്ചത്തിലെന്‍ കളിത്തോഴിയായ്
സഞ്ചരിച്ചീടുക നിത്യമായി,

നിന്നെ സ്മരിക്കാതെ നിന്നോടു ചൊല്ലാതെ
ഒരു വരി ഞാനും കുറിയ്ക്കയില്ല.

ഒരു സന്ധ്യ വിണുടഞ്ഞക്കരെയക്കരെ
പുഞ്ചിരി തൂകി വരുന്നപോലെ

ഒരു കാവ്യ താരമായ് തീര്‍ന്നു നീ എന്നിലെ
ഭാവനാ ലോകത്തുദിച്ചിടേണം.

അങ്ങിനെയെന്‍ കാവ്യലോക സമൃദ്ധിയില്‍
കുളിര്‍മഞ്ഞു തുള്ളിയായ് മാറിടേണം.

എങ്കിലേ ധന്യമായ് തീര്‍ന്നിടു ജീവിതം.
ഒരുനിത്യ കാമിനി തന്നെ നീയും.